Nie ma co ukrywać, że ludzie nie są skorzy do badań. Można powiedzieć, że panuje jakieś takie dziwne przekonanie sugerujące, że nieobowiązkowe badanie to przymus. Takie podejście do sprawy jest ogromnym błędem. Można powiedzieć, że takie podejście do sprawy może kiedyś mieć ogromny wpływ na życie. Czym jest nowotwór chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć. Można też powiedzieć, że mnóstwo osób umiera z powodu nowotworów i pewnie mnóstwo umrze. Ktoś może powiedzieć, że jest mi bardzo przykro, ale co mnie to obchodzi? Takie podejście do sprawy jest jednak oczywiście nieodpowiednie i to patrząc z perspektywy dwóch kwestii. Kwestia numer jeden to stosunek do innych ludzi. Można powiedzieć, że mowa o całkowitym braku szacunku do innych ludzi, a kiedy brakuje szacunku to jest po prostu źle. Można rzec, że nie ma tutaj choćby niewielkiego pola do dyskusji, każda rozsądna osoba przyzna rację. Kwestia numer dwa to fakt, że choroba może dotknąć każdego. Nikt nikomu źle nie życzy, ale taka jest prawda, a o prawdzie trzeba mówić. Można powiedzieć, że trzeba mówić o prawdzie do momentu, aż wszyscy wszystko zrozumieją. Poza tym, czy to wszystko na temat tego, dlaczego warto się badać? Wczesne wykrywanie nowotworów może znacząco zwiększyć szansę na wyleczenie. Zresztą wystarczy porozmawiać z lekarzem. Każdy lekarz powie dokładnie to samo. Warto też może powiedzieć, że oczywiście nowotwór to taki najbardziej wyrazisty przykład. Przykład, który po prostu musi trafić do wszystkich, nie ma innego wyjścia.

W zasadzie informacje podane w tekście można uznać chyba za wystarczające. Jeżeli informacje podane w tekście można uznać za wystarczające to nie pozostaje nic innego, jak po prostu dokonać szczegółowego podsumowania. Niemniej niech może każda osoba samodzielnie zajmie się podsumowaniem. Można powiedzieć, że jeśli komuś zależy na swoim zdrowiu, nie powinno być kłopotów z podsumowaniem.
Warto jeszcze może coś dodać na koniec. Otóż, jeżeli są jakieś wątpliwości, nie ma co się wstydzić lekarzy. Lekarz jest od tego, żeby pomóc.

Lato to okres, kiedy wiele osób podejmuje decyzję o zadbaniu o siebie i swoją sylwetkę. Nic dziwnego. W końcu to właśnie wtedy odsłaniamy większe partię ciała na widok publiczny przez panujące na zewnątrz upały. Wiele osób z nadmiarem kilogramów czuję się z tym faktem niekomfortowo i boi się nieprzychylnych komentarzy na swój temat. Własnie dlatego tak wiele z nich decyduje się zmienić swój wygląd. Poza tym latem mamy wiele więcej możliwości wybierając aktywność fizyczną dla siebie. Jakie ćwiczenia będą dla nas najlepsze i na co najlepiej się zdecydować?

Istnieje tak wiele rodzajów aktywności fizycznej, że każdy powinien znaleźć taki, który sprawi mu przyjemność. Zwykłe spacerowanie jest korzystne dla naszego zdrowia i wyglądu a nie wymaga od nas wiele wysiłku. Wszystko co ruszy nas sprzed kanapy jest dobrym sposobem na aktywne spędzanie czasu. Wiele osób decyduje się na wybór biegania, szczególnie latem, kiedy pogoda sprzyja tego typu rodzajom aktywności fizycznej. Możemy też wybrać coś co sprawi nam więcej frajdy. Ostatnio bardzo popularne stały się ćwiczenia na trampolinie – jakie efekty daje jumping fitness? Ćwiczenia na trampolinie niesamowicie wpływają na całą naszą sylwetkę. Szybko kształtują nasze mięśnie i spalają wiele kalorii. Wymagają sporo wysiłku, więc nie są dla każdego. Osoby ze słabą kondycją fizyczną mogą szybko stracić zapał do tego typu ćwiczeń. Dla osób, które dopiero rozpoczynają przygodę z regularnym ćwiczeniem dobre okazać się może pływanie. Pływanie nie jest bardzo męczące i wymagające a zbawiennie wpływa na naszą sylwetkę. Doskonale kształtuje mięśnie na całym naszym cele a ponad to ujędrnia naszą skórę. To świetna aktywność fizyczna dla osób początkujących. Zawsze możemy zdecydować się na uczęszczanie na siłownię. Jednak wiele osób z nadwagą krępuję się ćwiczyć w tym miejscu. Szczególnie kobiety. W tym przypadku warto poszukać odpowiedniej siłowni dla siebie. W wielu miastach są siłownie przeznaczone tylko dla kobiet. To rozwiąże nasz problem.

Depresja reaktywna – przyczyny objawy i sposoby leczenia

Wyróżniamy dwa rodzaje depresji – egzogenną, czyli reaktywną, nerwicową, oraz endogenną. Obie należą do zaburzeń afektywnych, jednak przyczyny ich powstawania są różne, endogenna bowiem ma podłoże biologiczne, a egzogenna – psychologiczne.

Depresja reaktywna najczęściej jest efektem traumatycznego przeżycia, najczęściej związanej z utratą kogoś lub czegoś – śmierci bliskiej osoby, ciężkiej choroby, separacji, utraty mieszkania. Cechuje ją między innymi apatia, irytacja, brak chęci do życia, ograniczenie kontaktów społecznych, myśli samobójcze, lęki i poczucie winy. Towarzyszy jej też dużo objawów somatycznych takich jak problemy z koncentracją, bezsenność, brak apetytu i problemy z trawieniem. Mimo że w większości przypadków przebieg choroby jest łagodniejszy niż w przypadku depresji endogennej, nie należy jej lekceważyć, albowiem może prowadzić do prób samobójczych. Leczenie jest różne w zależności od przyczyny depresji – zazwyczaj opiera się na psychoterapii, czasem wspomaganej leczeniem psychiatrycznym, zwłaszcza w cięższych przypadkach, choć dawki z reguły są mniejsze niż w przypadku depresji endogennej. Przepisane przez psychiatrę antydepresanty regulują poziom hormonów w mózgu, najczęściej serotoniny, dopaminy i noradrenaliny, i należy je stosować z rozwagą. Terapia natomiast opiera się głównie na rozmowie – wraz z terapeutą chory stara się dotrzeć do przyczyny choroby i lepiej zrozumieć swoje emocje i odczucia. Najczęstszym rodzajem terapii jest terapia poznawcza lub poznawczo-behawioralna.

Depresja często ustępuje samoistnie jeżeli zabraknie jej przyczyny – na przykład chory znajdzie nową pracę albo ciężko chora blisko osoba zostanie wyleczona. Mimo to nie należy czekać aż sama ustąpi lecz wdrożyć leczenie i wspierać cierpiące na nią osoby. Pamiętajmy że rzeczywistość przez nich postrzegana jest zaburzona i błahe dla nas problemy dla nich urastają do znacznie większych rozmiarów i potrzebują one naszego ciepła i wsparcia.

Z pewnością wielu z was przeglądając strony internetowe z poradnikami o zdrowym żywieniu natknęło się na zalecenia wzbogacania diety kwasami omega 3. Czym są i właściwie co należy wiedzieć o kwasach omega 3?

Kwasy omega 3 to nienasycone kwasy tłuszczowe, które mają duży wpływ na zdrowie człowieka. Badania pokazują, że kwasy omega 3 mogą pozytywnie działać przeciwko komórkom nowotworowym (szczególnie w przypadku raka piersi, prostaty czy okrężnicy). Inne badania z kolei potwierdzają zbawienny wpływ kwasów omega 3 na tempo starzenia się komórek. Co za tym idzie – jeśli dostarczasz sobie kwasów omega 3 do organizmu, starzejesz się wolniej.

Dodatkowo wiele badań wskazuje, że regularne spożywanie kwasów omega 3 wiąże się z obniżeniem trójglicerydów we krwi i zmniejsza ryzyko zawałów serca, zarówno wtórnych, jak i pierwotnych. Zauważono też korzystny wpływ kwasów omega 3 przy stanach chorobowych, takich jak zaburzenia rytmu serca czy reumatoidalne zapalenie stawów.

Przy sporządzaniu diety warto wziąć pod uwagę zależności między kwasami omega 3 i kwasami omega 6. Kwasy omega 6 ułatwiają produkcję prostaglandyn, czyli hormonów prozapalnych. Kwasy omega 3 z kolei są ich przeciwieństwem i działają na stan zapalny hamująco.

Dieta bogata w kwasy omega 3 to na przykład dieta śródziemnomorska, sporo kwasów omega 3 w pożywieniu dostarczają sobie także mieszkańcy Japonii. Najgorzej wypadają Amerykanie, których dieta obfita jest głównie w kwasy omega 6.

Co należy wiedzieć o kwasach omega 3? Warto jeszcze wspomnieć o liście najpopularniejszych produktów, w których możecie znaleźć te przydatne związki chemiczne są nimi między innymi:
Oleje z ryb, oleje rzepakowe, oleje lniane, oleje sojowe, masło kakaowe i wiele innych.

Warto rozważyć przy sporządzaniu diety albo też przy przygotowywaniu posiłków każdego dnia ilość kwasów omega 3 w posiłkach. Stosunkowo łatwo dostępne mogą mieć zbawienny wpływ na zdrowie spożywającego i chronić przed wieloma chorobami układu sercowego i nowotworami. Warto zadbać o zdrowie jedząc produkty bogate w kwasy omega 3.

Zaburzenia erekcji zależą od wielu czynników. Jednym z ważniejszych pozostaje styl życia. A ten jak wiadomo w znacznym stopniu różni się w poszczególnych regionach świata. Według badań oszacowano, że w Polsce jeden na dziesięciu mężczyzn ma problemy z erekcją. Przy czym dotyczy to wszystkich męskich członków społeczeństwa, którzy przeszli okres dojrzewania. W najmłodszych grupach wiekowych problemy z erekcją pojawiają się niezwykle rzadko, podczas gdy wśród najstarszych obywateli są wręcz na porządku dziennym. Przyjmując, że na świecie z zaburzeniami erekcji zmagają się miliony mężczyzn, to niewątpliwie jest to temat istotny. Zbigniew Lew-Starowicz radzi: Skala problemów z erekcją w Polsce wynosi około dziesięciu procent. To pokłosie z jednej strony stylu życia, ale z drugiej także klimatu. Dobrze ilustrują to różnice w liczbie diagnozowanych przypadków zaburzeń erekcji w Stanach Zjednoczonych. Wskaźniki te często bardzo się od siebie różnią w zależności od regionu. A przecież mowa tu o jednym kraju. Wiele zależy tu jednak od ilości podejmowanego systematycznie ruchu oraz prawidłowej diety. W uporaniu się z zaburzeniami erekcji kluczowe jest ograniczenie ilości tłuszczów w przyjmowanych pokarmach. Podobnie jak w profilaktyce większości chorób cywilizacyjnych, również przy problemach z potencją, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie lekkiej diety śródziemnomorskiej. Obowiązkowa jest też regularnie podejmowana aktywność fizyczna. Na Zachodzie i Północy Starego Kontynentu problem jest mniejszy, ponieważ od lat wdrażane są tam zasady ekologii i świadomie prowadzonego zdrowego stylu życia. Na zaburzenia erekcji wpływa między innymi zanieczyszczenie środowiskowe. Wystarczy porównać stężenie spalin w powietrzu nad Polską i krajami zachodnimi, aby szybko dostrzec wręcz ogromną przepaść. Podsumowując te wszystkie informacje, nie sposób nie zauważyć ogromnego wpływu, jak tryb życia ma na życie intymne. Chcąc czerpać z niego maksimum satysfakcji, należy zadbać o siebie i starać się żyć ekologicznie.

Większość z nas żyje w przekonaniu, że jedynie mężczyzna wydziela testosteron, natomiast kobiecy hormon to estrogen. Prawda jest jednak taka, że testosteron jest niezbędny zarówno płci męskiej, jak i żeńskiej.

Można by się teraz zastanowić jaką rolę w ciele człowieka rzeczywiście pełni testosteron – jak wpływa na organizm mężczyzny i kobiety? Odpowiedź jest jednak bardzo prosta!
U mężczyzn hormon ten odpowiada za głęboki głos, wzrost mięśni, a także wytwarzanie jąder, jednakże i w przypadku kobiet pełni on ważną funkcję, ponieważ w niewielkich ilościach jest odpowiedzialny za produkcję jajników! Testosteron w przypadku kobiet ma również wpływ na nastrój, libido oraz metabolizm tkanki kostnej. Niezależnie jednak od płci, zarówno kiedy występuje w nadmiarze jak i niedoborze, pojawiają się różnorodne komplikacje. O jego ilości decyduje przysadka mózgowa wydzielająca hormon stymulacyjny pobudzający jajniki bądź jądra (w przypadku mężczyzn) do pracy. Z wiekiem jednak organizm człowieka zaczyna go produkować coraz mniej, a na jego niedobory niektórzy mężczyźni w ogóle nie reagują, zaś inni mierzą się z różnorodnymi objawami bardzo podobnymi do tych, jakie odczuwają kobiety w okresie klimakterium. Jednakże nie tylko wiek ma wpływ na zmniejszenie się testosteronu w naszym organizmie. Wpływ na ten proces mają niektóre choroby, jak cukrzyca lub miażdżyca, ale także długotrwały stres, nadużywanie alkoholu i palenie papierosów. Niedobory testosteronu mają swoje odzwierciedlenie nie tylko w psychice powodując zmęczenie, niską samoocenę lub apatię, ale także w wyglądzie. Ciało mężczyzny może nabierać kobiecych kształtów: biodra stają się zaokrąglone, a brzuch i piersi bardziej zarysowane. U kobiet z kolei niedobór testosteronu objawia się nieco delikatniej zważywszy na mniejszą jego ilość w organizmie, jednak oznaką jego niedoboru może być zmniejszone libido, zaburzenia pamięci czy zniechęcenie.
Z kolei nadmiar testosteronu u obu płci powoduje między innymi wzmożoną agresję i impulsywność. U kobiet jest jednakże bardziej zauważalny poprzez nadmierne owłosienie ciała, pojawienie się trądziku oraz zaburzeń w miesiączkowaniu.

Pękające pięty – przyczyny i sposoby leczenia.
Najczęstszą przyczyną pękających pięt jest zbyt niska wilgotność skóry. Problem ten dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. Jest to problem przede wszystkim estetyczny, krępujący głównie w okresie letnim, kiedy nosimy obuwie odsłaniające skórę pięt.
Na szczęście jest to problem, z którym można sobie łatwo poradzić.
Poniżej znajduje się kilka sprawdzonych metod na to jak poprawić wygląd skóry na piętach.
Skuteczną metodą jest moczenie stóp w wodzie z miodem. Miód jest naturalnym środkiem nawilżającym. Dodatkowo skutecznie leczy infekcje, ponieważ zawiera w swoim składzie związki przeciwbakteryjne.
Substancją, która znacznie poprawia nawilżenie skóry na piętach jest parafina. Jeśli chcemy skorzystać z dobroczynnego wpływu parafiny należy ją rozpuścić wraz z olejem kokosowym. Kiedy substancja ostygnie należy ją równomiernie rozprowadzić po stopach. Najlepsze efekty można zauważyć jeśli zostawimy taką mieszankę na stopach na całą noc, a regularne stosowanie tego zabiegu pomoże skutecznie pozbyć się popękanej skóry.
Kolejnym naturalnym sposobem na uzyskanie pięknej skóry na stopach jest stosowanie octu jabłkowego. Ocet jabłkowy zmiękcza skórę na stopach dzięki czemu usunięcie martwego naskórka jest o wiele prostsze. Bardzo dobrze jest moczyć stopy przynajmniej 15 minut w misce z ciepłą wodą oraz 250 mililitrami octu jabłkowego. Naskórek, który zmięknie w bardzo łatwy sposób usuniemy za pomocą pumeksu. Na koniec zostanie nam jedynie nawilżenie stóp po zabiegu.
Owsianka to bogactwo składników odżywczych, a stosowanie jej na popękane pięty jest wspaniałym pomysłem. Aby skorzystać z dobroczynnego wpływu owsianki należy przygotować specjalną papkę z płatków owsianych oraz oleju jojoba. Otrzymaną w ten sposób maseczkę należy nałożyć na całą skórę stóp i tak pozostawić na minimum pół godziny.
Wymierne efekty z wyżej wymienionych metod przyniesie nam regularne ich stosowanie, zaleca się wykonywanie takich zabiegów przynajmniej co drugi dzień.

Nie tak dawno cały świat wstrzymał oddech. Ebola zaatakowała i istniała realna szansa wybuchu epidemii. Właśnie wtedy ludzie masowo wpisywali do wyszukiwarek internetowych hasła: „ebola” lub „gorączka krwotoczna Ebola – sposoby zarażenia wirusem Ebola”. Na wikipedii można przeczytać, iż źródłem infekcji jest krew. W ten sposób można zarazić się od osób, które miały kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi zakażonych zwierząt chorujących na Ebolę. Wśród nich mogą być małpy lub owocożerne nietoperze. Ba, te ostatnie są naturalnym rezerwuarem zarazków, dlatego są naprawdę niebezpieczne. Wiriony Eboli mogą być przenoszone między ludźmi, którzy nie są zarażenie, przez bezpośredni kontakt z krwią i innymi płynami ustrojowymi osób zarażonych. Dodatkowo źródłem zarażenia mogą być osoby zmarłe na tę chorobę. Źródłem zakażenia mogą być także przedmioty skażone krew i inne płyny ustrojowe, w których znajdują się wiriony. Aktualnie mówi się o tym, że wirus gorączki krwotocznej należy do najgroźniejszych czynników o wysokim potencjale bioterrorystycznym, więc gdyby użyć go w walce skutki mogłyby być opłakane. Co prawda jeszcze się to nie zdarzyło, jednak trwały badania prowadzone przez ZSRR. Paradoksalnie na nieco mniejszą skuteczność bojową wpływa tendencja wirusa do samoograniczania swojego rozszerzania. Powodem jest to, że atakując organizm sprawia, że ten jest na tyle słaby, iż zachorowania charakteryzują się dużą śmiertelnością. Pocieszeniem dla całej populacji świata może być także to, że jako broń biologiczna jest stosunkowo trudny w uzyskaniu. W roku 2014 na wirusa zmarło ponad dziesięć tysięcy osób. Cały świat zadrżał, bo do tej pory pamiętamy straszliwe żniwa różnych epidemii. Najgorszą z nich była dżuma, która sprawiła, że prawie jedna trzecia Europy umarła. Kilkaset lat później światem zaczęła rządzić groźna grypa, która paradoksalnie wykańczała najbardziej odporne jednostki. Wszyscy obawiali się, że Ebola jest nową Hiszpanką z początku XX wieku. Na całe szczęście okazało się, że tak nie było.